کد مطلب:21389 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چه كنم تا حال رقت و مخصوصا گريستن در من زياد شود ؟

روحيه موجود در شما نشانگر بيداري فطرت و سلامت روح شماست. كسي كه بر رنج ديگران تا سفي نخورد و ترحمي در دل او نباشد انسان نيست : توكز محنت ديگران بي غمي نشايد كه نامت نهند آدمي از ارزشمندترين گوهرهاي وجود همين احساسات انسان دوستانه و ترحم بر بيچارگان و گريستن بر حال آنهاست. مگر اين كتاب خدا نيست كه مي فرمايد : «{/Bفَلاَ اِقْتَحَمَ اَلْعَقَبَةَ{w1-3w}{I90:11I}/} ... ؛ از گردنه عبور نكرد و تو چه مي داني كه گردنه چيست. آزاد ساختن گردن ها (بردگان) و يا در روز سختي و گرسنگي به ديگران اطعام كردن؛ يتيمي خويشاوند و يا خاك نشيني مستمند».(سوره بلد) اين احساسات لطيف ترين احساسات انساني است كه بايد آن را ارج گذاشت و با روش هاي مناسب آن را تقويت كرد. گريه نيز جلوه اي از همين درياي خروشان احساسات است. گريه فوايد بسياري دارد حتي اگر علامت ضعف باشد. از بين گريه ها بهترين آنها گريه از خوف خداوند و شوق به درگاه اوست و در مراتب بعد گريه بر مصائب اهل بيت(ع). ولي چه بايد كرد تا اشك انسان خشك نشود و دل آمادگي گريستن داشته باشد؟ براي نيل به اين مقصود توصيه هاي زير راهگشاست: 1- پرهيز از گناه. 2- دل نبستن به دنيا و پيشه كردن زهد در آن. 3- بيداري سحر و تلاوت قرآن. 4- روزه گرفتن و پرهيز از پرخوري و پرخوابي. 5- شركت در مجالس موعظه و نصيحت. 6- تفكر و تا مل در آفرينش و عظمت پروردگار و حقارت و كوچكي انسان و راه سختي كه در پيش دارد. 7- توجه به محتواي ادعيه رسيده از معصومين(ع) مانند دعاي كميل دعاي ابوحمزه ثمالي و...